Nolly heeft een aantal ingrijpende traumatische ervaringen moeten verwerken en bleek daardoor een meervoudige persoonlijkheidsstoornis te hebben ontwikkeld. Aanvankelijk had ze grote moeite te erkennen dat er iets in haarzelf grondig was verstoord, maar geleidelijk aan is ze gaan zien hoe diezelfde stoornis haar heeft helpen overleven; ze kan die nu ervaren als een kracht.  Mede als gevolg van de therapie die ze heeft gehad wilde ze dit boek schrijven om te laten zien dat het lang niet allemaal ellende is wanneer je meervoudige persoonlijkheden hebt. Nolly voelt zich dan ook helemaal niet zielig en heeft haar eigen manier gevonden om met haar 'alters' om te gaan.
Tijdens het schrijven bleken ook de andere persoonlijkheden in haar hun verhaal te willen vertellen; het boek is dus eigenlijk het resultaat van een 'schrijverscollectief', zoals Nolly zegt. Door de verandering van perspectief tussen sommige hoofdstukken krijgt de lezer ook een indruk hoe iemand met deze stoornis dit alles ervaart. Nolly heeft gedurende haar therapeutische proces ook tekeningen gemaakt,  die in dit boek zijn weergegeven.  Een eerlijk en openhartig en bovenal bemoedigend verhaal van een vrouw die een weg ontdekte om in harmonie te leven met de verschillende persoonlijkheden in haar.